شبکه های توزیع، یک تغییر عمیق را در رابطه با طراحی و قواعد عملکردشان به علت انتظار افزایش اتصال تولید پراکنده (DG) به شبکه، تجربه می کنند. در حقیقت مطرح شدن بازار برق و نگرانی رشد جهانی برای موضوعات محیطی منجر به توسعه عظیم DG ها شده است. شمار زیادی از DGها توانسته اند مسائل تکنیکی و مشکلات فنی شبکه های توزیعی که برای پخش توان دو جهته طراحی نشده اند را مرتفع نمایند. 

راه حل های موجود برای حل اتصالات حاشیه ای DG ممکن است مناسب نباشند. شبکه های توزیع به طور قطعی باید به سمت هوشمند سازی و قابلیت انعطاف پذیری بیشتر پیش بروند. دو روش ممکن برای رسیدن به این هدف عبارتند از معماری های جدید و ایجاد و توسعه سیستم های هوشمند.

این مقاله بر روی معماری های جدید و مدهای عملکرد تمرکز می کند. شبکه های توزیع شعاعی مرسوم و سنتی می توانند DGهای بیشتری را بوسیله مطرح کردن و معرفی کردن حلقه های ویژه مناسب، بپذیرند. 

یک ساختار هایبرید (ترکیبی یا چندگانه) جدید که قادر به عملکرد بصورت شعاعی و مشی (مشبکی) می باشد پیشنهاد می شود و به بریکرهای اتوماسیون و کلیدهای اتوماتیک تجهیز می شود که قابلیت اطمینان آن را بهبود می بخشد. همچنین یک الگوریتم هیریستیک (ابتکاری) برای ساختار این معماری جدید ، جهت تضمین ساختن استمرار و پیوستگی سرویس برای مشتریان و حداقل کردن هزینه کل، پیشنهاد می شود.

DGها، واحدهای کوچکی مبتنی بر یکی از منابع انرژی تجدید پذیر (همانند بادی و خورشیدی) و یا منابع مرسوم و سنتی (همانند موتورهای کوچک گازی و دیزل ژنراتورها) هستند. 

ظرفیت نصب شده DGها در امریکا به 10MW و در فرانسه به 12MW می رسد. امید است که در آینده ای نزدیک، نگرانی رشد مسائل محیطی جهت امنیت تغذیه، باعث شود که منابع تجدیدپذیر  محلی DG توسعه داده شوند. این منابع توان به شبکه های توزیعی که فقط برای پخش توانهای یک جهته از بالا دست به بار طراحی شده اند متصل می شوند.