ديسك سخت با هارد ديسك منبع و محل ذخيره تمام برنامه ها و داده هاى موجود درون يك كامپيوتر است. در حال حاضر ديسك هاى سخت در دو نوع IDE و SATA بيشتر مورد توجه مصرف كنندگان است.

كابل هاى اتصالى به هارد ديسك هاى IDE شامل كابل ۴۰ پين ديتا و كابل چهار پين برق مى باشد، اما در ديسك هاى سخت SATA از كابل هاى برق ۱۵ پين و هفت پين ديتا استفاده مى شود.

يكى از مزاياى هاردهاى Sata استفاده از كابل هفت پين ديتا است. با استفاده از اين كابل، فضاى داخل كيس خلوت و جريان هوا در كيس راحت تر به گردش درمى آيد، همين طور براى تنظيم دو هارد Sata نيازى به جابه جايى جامپرهاى روى هارد نيست، چون خود آن ها بنا به شماره پورت Sata تنظيم مى شوند. 

هاردهاى IDE داده ها و اطلاعات را با سرعت ۱۳۳ مگابايت در ثانيه منتقل مى كنند، اما ديسك هاى Sata اطلاعات را با سرعت ۱۵۰ مگابايت در ثانيه جابه جا مى كنند. البته در انواع جديد اين ديسك (A10) اطلاعات با سرعت سه گيگا بايت در ثانيه منتقل مى شوند كه انقلابى در صنعت هارديسك مى باشد.

تمام هارد ديسك ها مقدار فضايى را به عنوان بافز يا حافظه در اختيار دارند تا عمليات و محاسبات انتقالات، سريع تر و مطمئن تر انجام شود.

هارد ديسك هاى جديد از مقدار حافظه بيشترى استفاده مى كنند، مانند هارد هشت مگابايتى Sata كه بسيار سريع تر از هاردهاى موجود در بازار است.

در زمان بستن و باز كردن هارد ديسك بايد به اين نكات توجه كرد:

۱- رعايت كردن جهت قراردادن كابل هاى برق و ديتا توسط نشانه هاى روى كابل 

۲- در زمان روشن بودن چراغ هارد، به هيچ وجه هارد را تكان ندهيد، زيرا امكان دارد كه به سطح سخت ديسك صدمه وارد شود كه اصطلاحاً به آن بدسكتور گويند.