نيروي اصطكاك علي الرغم فوايدي كه در برخي موارد براي انسان داشته است در مواردي هم بعنوان مانع در سر راه انسان بوده و باعث اتلاف مقدار بسيار زيادي از انرژي مي شود. بطور مثال از حرارت ناشي از سوخت در خودرو 35 درصد از طريق سيستم اگزوز و 33 درصد از طريق آب و 7 درصد از طريق انتشار در هوا به بيرون از سيستم منتقل مي شود و تنها 25 درصد از كل حرارت توليد شده براي انجام كار مفيد باقي مي ماند كه همه اين هدر رفتن انرژي حرارت ناشي از وجود اصطكاك در بخشهاي مختلف خودرو مي باشد.

در تكيه گاه شفت بروي ديواره ها نيز نيروي اصطكاك بين شفت و ديواره باعث اتلاف انرژي مي گردد. بمنظور كاهش اصطكاك در تكيه گاه شفتهاي دوار از ياتاقانها استفاده مي شود. در يك تعريف كلي به هر تكيه گاهي كه اصطكاك را كاهش دهد ياتاقان مي گويند. در واقع نيروي اصطكاك مزاحم كار تكيه گاهي ياتاقان مي باشد.

يافتن روشهاي مناسب براي غلبه بر اصطكاك از دير باز در سرلوحه كارهاي بشر بوده است. بيشتر افراد از چرخ بعنوان بزرگترين اختراع در طول اعصار ياد مي كنند، در صورتيكه اين چنين نيست. بلكه نوآوري واقعي در قراردادن محور چرخ در ياتاقان (تكيه گاه مدور) شكل گرفت. مداركي دال بر استفاده از سطوح مدور براي كاهش نيروي لازم بمنظور جابجايي اجسام سنگين در زمانهاي قديم وجود دارد. براي مثال مصريان از الوار (تنه درخت) استفاده مي كردند. ياتاقان هايي كه با چرخ ها و محورهاي اوليه به كار مي رفت، از نوع محوري بود كه در آنها محور با لقي اندكي درون سوراخ ياتاقان قرار مي گيرد.

در هر حال اختراع چرخ پديده مهمي بوده است ولي اين ياتاقانها بودند كه باعث چرخش اجسام مي شوند. در ابتدا رومي ها، بلبيرينگ ضد اصطكاك اوليه را در دوران حضرت مسيح (ع) بكار مي بردند. باقيمانده هاي يك كشتي رومي در درياچه «نمي» حكايت از وجود سه نوع اوليه بلبيرينگ يعني كروي، استوانه اي و مخروطي (شيبدار) داشت، هر چند در اين جستجو مورد استفاده آنها نامشخص ماند.